Kacper Wysocki

---

Życiorys

Kacper Wysocki rozpoczął swoją edukację w dziedzinie gry na fortepianie w Krakowie, a następnie kontynuował naukę pod okiem Józefa Elsnera w konserwatorium warszawskim. Następnie, wokół roku 1824, przeszedł pod skrzydła K. Arnolda w Berlinie. W okresie do 1849 roku był aktywny na międzynarodowej scenie muzycznej, koncertując nie tylko w kraju, ale i za granicą, co często związane było z jego leczeniem zdrowotnym.

W Warszawie, gdzie przez dłuższy czas miał swoje miejsce zamieszkania, występował także w takich miastach jak Lipsk, Paryż, Berlin, Poznań, Kraków i Drezno. Długi czas uczył gry na fortepianie w warszawskim konserwatorium, a wśród jego uczniów znalazł się m.in. W. Wiślicki.

Wysocki zdobył uznanie jako wirtuoz fortepianu, a jego repertuar obejmował nie tylko własne kompozycje, lecz również utwory takich wybitnych twórców jak Fryderyk Chopin, Ferenc Liszt oraz Sigismund Thalberg, z którymi był często porównywany i oceniany na równi.

Od około 1839 roku był aktywnym członkiem Towarzystwa Wsparcia Podupadłych Artystów Muzyki, ich wdów oraz sierot, co ukazuje jego zaangażowanie w wsparcie dla społeczności artystycznej.

Życie prywatne

Kacper Wysocki był synem Tomasza Wysockiego, który pełnił funkcję prorektora Liceum Św. Anny w Krakowie. Miał również brata, inżyniera Stanisława Wysockiego. Kacper, wraz z bratem Feliksem, który był doktorem medycyny, brał czynny udział jako artylerzysta w powstaniu listopadowym. Uczestniczył w bitwie pod Ostrołęką oraz w działaniach na baterii generała Bema, gdzie odniósł rany.

Niestety, Kacper zmarł na gruźlicę. W hołdzie dla jego pamięci, wraz z bratem Feliksem, umieszczona została tablica w kościele Św. Anny w Krakowie.

Twórczość

Kacper Wysocki był kompozytorem, którego działania artystyczne miały znaczący wpływ na rozwój polskiej muzyki fortepianowej. Tworzył miniatury fortepianowe, które były inspirowane dziełami chopina, a także komponował tańce o charakterze salonowym, które nosiły cechy muzyki ludowej. Ze względu na swoje umiejętności i styl, zyskał przydomek „Krakowianin”, co podkreślało jego związek z krakowiakiem i lokalną kulturą.

W swojej twórczości Wysocki często odwoływał się do wydarzeń historycznych, co znajduje wyraz w jego tańcach i marszach. Przykładem może być Mazur obozowy, który napisał na cześć Chłopickiego w roku 1830, we wcześniejszych latach powstania listopadowego. Kompozycja ta istnieje zarówno w wersji na fortepian, jak i w aranżacji orkiestrowej, co świadczy o jego umiejętności pisania dla różnych form artystycznych.

Wysocki to także autor niezwykle popularnego poloneza a-moll, znanego jako Pożegnanie Ojczyzny, który często mylnie przypisywany jest Michałowi Kleofasowi Ogińskiemu. Jego twórczość jest ceniona nie tylko za muzykalność, ale również za piękną treść i głębię emocjonalną, które odzwierciedlają ducha czasów, w których tworzył.

---

Oceń: Kacper Wysocki

---