August Raubal

Raubal był synem Emanuela, nauczyciela języków, i Marii z Clerfeytów. W młodości uczęszczał do gimnazjum w Kielcach, a w latach 1880–1884 kształcił się na Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim, gdzie zdobył wykształcenie prawnicze.

Po ukończeniu studiów, rozpoczął pracę jako sekretarz w sądzie okręgowym w Kielcach. W 1891 roku zdecydował się na przeprowadzkę do Łodzi, gdzie otworzył prywatną praktykę adwokacką. Jego zaangażowanie w życie gospodarcze miasta zaowocowało członkostwem w zarządach wielu spółek akcyjnych oraz propagowaniem działalności spółdzielczej. W 1899 roku był jednym z współzałożycieli i pierwszym prezesem Łódzkiego Towarzystwa Pożyczkowo-Oszczędnościowego.

W miarę jak jego kariera zawodowa się rozwijała, Raubal również angażował się w działalność charytatywną, należąc do Towarzystwa Dobroczynności. Udzielał porad prawnych robotnikom oraz współpracował z związkiem włókniarzy „Jedność”, gdzie prowadził wykłady dotyczące ogólnego ustawodawstwa.

W 1912 roku Raubal założył spółkę budowlaną „Nasz Dach”, co wpisało się w jego chęć działania na rzecz poprawy warunków życia w Łodzi. W końcowych latach swojej kariery był radcą prawnym magistratu miasta Łodzi, gdzie miał możliwość wpływania na lokalną politykę.

Raubal jest również autorem ważnej publikacji pt. Drożyzna mieszkaniowa. Jej przyczyny, następstwa i środki zaradcze za granicą i u nas, wydanej w 1911 roku. Jego teksty ukazywały się również na łamach prasy łódzkiej, przyczyniając się do dyskusji na temat problemów społecznych i prawnych.

Po jego śmierci, August Raubal znalazł miejsce spoczynku w części rzymskokatolickiej Starego Cmentarza w Łodzi, co jest świadectwem jego przywiązania do rodzimej społeczności.